uitblijven

{{uitblijven}}{{/term}}

1 [m.b.t. personen] ne pas venir

2 [m.b.t. zaken] ne pas se produire

♦voorbeelden:

2   de gevolgen bleven niet uit • les conséquences ne se sont pas fait attendre

     de koorts is uitgebleven • la fièvre ne s'est pas manifestée

     dat kon niet uitblijven • ça ne pouvait pas manquer (d'arriver)

Deens-Russisch woordenboek. 2015.